Hans-Joachim Stuck za kierownicą historycznego modelu ŠKODA Sport

Święcący niegdyś sukcesy w wyścigach samochodowych model ŠKODA Sport został odnowiony i przebudowany. Inicjatorem renowacji był Michal Velebný, wnuk Josefa Velebnego, dawnego głównego inżyniera marki. Za kierownicą pojazdu zasiadł Hans-Joachim Stuck, były kierowca Formuły 1 i zwycięzca 24h Le Mans.

W tym roku ŠKODA AUTO obchodzi 125 rocznicę powstania. Od początku istnienia marki wiele samochodów na stałe zapisało się w historii motoryzacji. Jednym z takich modeli jest ŠKODA Sport, pojazd który wziął udział w 24-godzinnym wyścigu Le Mans w 1950 roku. W najnowszym wideo, Hans Joachim Stuck, legenda wśród kierowców wyścigowych, dzieli się swoimi wrażeniami z jazdy tym wyjątkowym sportowym modelem. O swoim związku z tym pojazdem opowiada też Michal Velebný, kierownik warsztatu renowacyjnego ŠKODY i wnuk ówczesnego głównego konstruktora marki, Josefa Velebnégo.

Ekscytująca jazda ŠKODĄ Sport

Już sam początek filmu sprawia, że serca entuzjastów motoryzacji biją szybciej. Na ekranie pojawia się oświetlony słońcem górski krajobraz. Nagle rozbrzmiewa charakterystyczny warkot. To dźwięk silnika historycznego modelu ŠKODA Sport. Za kierownicą samochodu siedzi Hans-Joachim „Strietzel” Stuck, były kierowca Formuły 1, 18-krotny uczestnik Le Mans i dwukrotny zwycięzca tego wyścigu.

600-kilogramowa ŠKODA Sport z chłodzonym wodą czterocylindrowym silnikiem o pojemności 1,1 litra, mimo upływu czasu, nie traci uroku. „– Prowadzenie tego samochodu jest niewiarygodnie przyjemne i naprawdę fantastyczne. Jako doświadczony kierowca, z perspektywy czasu, doceniam jak znaczące wydarzenie stanowił niegdyś dla kierowców udział w prestiżowym całodobowym wyścigu i możliwość kierowania samochodem takim, jak ŠKODA SPORT„. Powiedział Stuck, oddając hołd bohaterom wyścigów minionych lat.

ŠKODA Tudor

Po drugiej wojnie światowej ŠKODA wprowadziła na rynek nową serię modeli: 1101/1102 „Tudor”. Samochód wyposażony był w czterocylindrowy silnik o pojemności 1089 cm3. Wkrótce zyskał on dużą popularność w wielu krajach europejskich, a także na rynkach zagranicznych. Pojazdy, które jak na tamte czasy szczyciły się solidną i nowoczesną konstrukcją, wielokrotnie dowiodły swojej wyjątkowej niezawodności w rajdach i wyścigach długodystansowych. W 1948 roku Skoda Tudor wygrała wszystkie cztery kategorie w 2649-kilometrowym Rajdzie Polski. Na szczególnie ciężkim południowoamerykańskim Rajdzie Montevideo – Melo – Montevideo, zawodnicy startujący Skodami zajęli pierwsze i drugie miejsce.

Ale model Tudor – którego nazwa wywodzi się od angielskiego „dwudrzwiowy” – również zademonstrował swoje możliwości na tradycyjnych torach wyścigowych. Podczas 24-godzinnego wyścigu na Spa-Francorchamps w Belgii trzy czteromiejscowe samochody marki ŠKODA Tudor z zamkniętym nadwoziem, pokonały 1972 kilometry i ukończyły ten długodystansowy wyścig na pierwszych trzech miejscach w swojej klasie pojemności silnika. Aby podkreślić ten sukces, dzięki wypracowanej przewadze czeskie trio zrobiło razem pit stop i przekroczyło linię mety jadąc obok siebie.

ŠKODA Sport

Na sezon 1949 czeski producent samochodów opracował specjalny wariant wyścigowy oparty na „Tudorze”. To była ŠKODA Sport. Ten otwarty, dwumiejscowy samochód miał skrócony o 400 milimetrów rozstaw osi i wyjątkowo płaski kształt nadwozia w kształcie pontonu. Nadwozie to było wykonane z lekkiego aluminium.

Samochód zadebiutował podczas Grand Prix Czechosłowacji w Brnie. Jednak marka postawiła sobie inny cel – Le Mans, najsłynniejszy 24-godzinny wyścig we francuskim departamencie Sarthe. 24 czerwca 1950 roku, w sobotę, fabryczny zespół ŠKODY stanął na starcie. Ulepszona wersja 1101 Sport została umieszczona na starcie do wyścigu przebiegającego po 13,65-kilometrowym Circuit des 24 Heures. Wyścig miał ruszyć o godz. 16.00. W tamtych czasach start wyglądał inaczej niż dziś. Kierowcy ustawiali się przed swoimi samochodami po przeciwnej stronie toru. Po sygnale, biegli jak najszybciej do swoich samochodów, aby wskoczyć, odpalić silnik i jak najszybciej ruszyć do wyścigu. Ta widowiskowa procedura startu została w 1970 roku zmieniona na start lotny z oczywistych względów bezpieczeństwa.

Wyścig 24h Le Mans

Václav Bobek i Jaroslav Netušil wystartowali do wyścigu 24h Le Mans. Ich 600-kilogramowy lekki pojazd wyścigowy miał rozstaw osi, który został zwiększony do 2150 milimetrów specjalnie do wyścigu w Le Mans. Poprawiało to stabilność prowadzenia, a dodatkowo obok przednich reflektorów wykonano wloty powietrza w kształcie sierpa. Kierowały one powietrze chłodzące do hamulców bębnowych przednich kół. Dwa dodatkowe reflektory rozświetlały noc, gdyż wyścig trwał przez całą dobę. Reszta technologii była w dużej mierze oparta na standardowym „Tudorze”.

Samochód posiadał 12-woltowy układ elektryczny firmy PAL i opony diagonalne firmy Barum. Niezmieniony, chłodzony wodą czterocylindrowy silnik o pojemności 1089 cm3, miał nieco wyższy stopień sprężania, wynoszący 8,6: 1. Silnik zasilany był za pośrednictwem gaźnika Solex 40 UAIP. Umożliwiło to osiągnięcie 50 KM (37 kW) przy 5200 obr./min, co dawało przyrost mocy o ponad 50% w porównaniu z seryjnym silnikiem o mocy 32 KM. Na typowym wówczas wyścigowym paliwie – mieszance benzyny, etanolu i acetonu – ŠKODA Sport osiągała prędkość maksymalną 140 km/h. Zużywała przy tym zaledwie 12 litrów na 100 kilometrów. W pełni zatankowany i wyposażony w narzędzia i części zamienne, których można było użyć tylko podczas postoju w boksach, miał masę 700 kilogramów.

O krok od sukcesu

Jaroslav Netušil i Václav Bobek, obaj debiutanci w wyścigu Le Mans, dali z siebie wszystko. Ze średnią prędkością 126 km/h, szybko wywalczyli sobie drogę do drugiego miejsca w klasie do 1100 cm3, liczącej 11 samochodów. W klasyfikacji specjalnej z uwzględnieniem współczynnika osiągów, która w tamtym czasie była jeszcze stosowana, duet Skody awansował w międzyczasie na piąte miejsce. Jednak o świcie, po 13 ciężkich godzinach na torze, samochód z numerem 44 wycofał się na 115. okrążeniu. Usterka techniczna wykluczyła ŠKODĘ Sport z wyścigu. Element blokujący sworznia korbowego pękł i nie można go było naprawić na miejscu.

Dla ŠKODY był to jedyny wyścig Le Mans w historii firmy. W następnych latach specjalne modele marki nie mogły już uczestniczyć we francuskim 24-godzinnym wyścigu ze względu na trudną sytuację polityczną.

Renowacja pojazdu i przywrócenie dawnej świetności

Obecnie samochód ŠKODA Sport z wyścigu Le Mans jest własnością prywatną i jest w najlepszych rękach, jakie można sobie wyobrazić. W rozwoju ŠKODY uczestniczyły trzy pokolenia rodziny Velebný. Jako koordynator, Michal Velebný, wnuk Josefa Velebnego jest odpowiedzialny za renowację i konserwację pojazdów w Muzeum ŠKODA. Wraz z przyjaciółmi odbudował pojazd i przywrócił go do stanu z czasów jego świetności. Za projekt nadwozia odpowiadał jego dziadek, który zostawił Michałowi Velebnemu plany budowy z jego podpisem.

„Samochód od dawna uważano za zaginiony, a znalazłem go dopiero po długiej pracy detektywistycznej, w trakcie której rozmawiałem z byłymi kierowcami, mechanikami i organizatorami imprez. Potem minęło kilka lat, zanim pojazd był ponownie w pełni gotowy ”. Niezwykłą rzeczą w obecnym stanie samochodu jest jego wierność oryginałowi. Kierowcy musieli bardzo uważać jeżdżąc muzealnym autem, ponieważ nadwozie pozostało w dużej mierze nienaruszone pomimo jej wyjątkowo długiej kariery wyścigowej. Można to zobaczyć na przykład po otworach w nadwoziu na dodatkowe światła wraz z numerem startowym, które kiedyś były wymagane w Le Mans.

Oryginalna ŠKODA Sport, powinna znaleźć się z powrotem na torze Le Mans podczas wyścigu Le Mans Classic przed tłumami widzów na początku lipca tego roku. Samochód miał uczcić 70 rocznicę debiutu w Le Mans i 125 rocznicę powstania ŠKODY. Jednakże wyścig Le Mans Classic – organizowany co dwa lata od 2002 roku dla historycznych samochodów wyścigowych, które uczestniczyły w wyścigach długodystansowych przed 1979 rokiem – musiał zostać przełożony na 2021 rok z powodu pandemii COVID-19.

Informacja prasowa

---