SKODA 1101 „Tudor” z 1946 roku – historia

Minęło 75 lat, odkąd marka ŠKODA zaczęła produkować swój pierwszy powojenny model – 1101 „Tudor”. Wiosną 1946 roku uruchomiono nie tylko linie montażowe w fabryce w Mladej Boleslav. Także nowe zakłady w Kvasinach i Vrchlabí wsparły produkcję nowego samochodu. W następnych latach, model „Tudor” będący samochodem zarówno wygodnym, ekonomicznym jak i niezawodnym, stał się modelem popularnym na całym świecie. Klienci z ponad 70 krajów docenili jego wysoką jakość. Ponadto seria 1101 przyniosła liczne trofea w międzynarodowych imprezach wyścigowych i rajdowych. SKODA 1101 „Tudor” zapoczątkowała w ten sposób nowy rozdział w historii ŠKODA AUTO.

Kiedy w poniedziałek 6 maja 1946 r. ŠKODA 1101 po raz pierwszy zjechała z linii produkcyjnej w Mladá Boleslav, ŠKODA była już od około 10 lat największym czeskim producentem i eksporterem samochodów. „Tudor” był kontynuacją udanych serii POPULAR i RAPID. Samochód jednakże różnił się od modelu POPULAR 1101 z 1940 r. nie tylko nowoczesną konstrukcją nadwozia. „Tudor”, opracowany w tajemnicy podczas II wojny światowej, cechował się także bezpieczeństwem. Udało się je osiągnąć między innymi dzięki zastosowaniu mocnych hamulców hydraulicznych i hydraulicznych amortyzatorów na przedniej osi. To także podniosło komfort na nowy poziom. Dodatkowo nastąpiło zauważalne zmniejszenie poziomu hałasu, co osiągnięto dzięki połączeniu drewnianego szkieletu z naturalnymi materiałami izolacyjnymi i wełnianą tapicerką.

Sprytnie zaprojektowany: lekka rama rurowa i niezależne zawieszenie

Nowoczesna konstrukcja pojazdu została oparta na sztywnej i stosunkowo lekkiej ramie rurowej z niezależnym zawieszeniem. Auto napędzał mocny czterocylindrowy silnik benzynowy OHV o pojemności 1089 cm3. Wytwarzał on 23,6 kW (32 KM) przy 4600 obr./min. Silnik posiadał wymienne „mokre” tuleje cylindrowe, które ułatwiały serwisowanie dzięki bezpośredniemu chłodzeniu wodą. Podstawowa czteromiejscowa wersja z dwudrzwiowym nadwoziem zamkniętym (wymiary zewnętrzne 4050 x 1500 x 1520 mm) ważyła zaledwie 940 kg. Połączenie tych cech zaowocowało osiągnięciem prędkości maksymalnej 100 km/h, co było niezwykłe jak na tamte czasy. Wszystko to przy umiarkowanym zużyciu paliwa wynoszącym około ośmiu litrów na 100 km. Prześwit 200 mm w połączeniu z solidną konstrukcją podwozia sprawiły, że ŠKODA spisywała się dobrze nawet w lekkim terenie. Ta wszechstronność pomogła również nowemu modelowi z Mladej Boleslav wejść na rynek amerykański, afrykański i azjatycki.

„Tudor” był dostępny w kilku wariantach nadwozia. Aby jak najlepiej zaspokoić różne potrzeby klientów w kraju i za granicą, obok dwudrzwiowego modelu dodano czterodrzwiową limuzynę. Zapewniała ona przede wszystkim wygodniejszy dostęp do tylnych siedzeń. Gama otwartych nadwozi obejmowała popularny „Tudor Convertible” ze składanym dachem z materiału tekstylnego, a także elegancką wersję roadster. Dla bardziej praktycznych potrzeb, Skodę „Tudor” można było zamówić również jako van lub kombi (kombi – STW). Ten ostatni oferował przestrzeń ładunkową o długości 1490 mm i szerokości 980-1380 mm ze złożonym tylnym siedzeniem.

Bestseller eksportowany do 76 krajów

ŠKODA 1101 trafiła do sprzedaży na rynku czechosłowackim w maju 1946 roku w cenie 67 700 koron, nie licząc opon. W tamtym czasie z powodu wojny brakowało jeszcze opon i nie znalazły się one w pakiecie. Ponadto klienci w trudnej sytuacji musieli przedstawić specjalną kartę żywnościową uprawniającą do zakupu nowego samochodu. Kariera ŠKODY 1101 zakończyła się w marcu 1952 roku, paradoksalnie cztery miesiące później niż zmodernizowany model 1102 z 1948 roku.

ŠKODA 1102, również nazywana „Tudor”, różniła się od swojego poprzednika wyglądem zmodyfikowanymi zderzakami i nieco prostszą osłoną chłodnicy. We wnętrzu przesunięcie dźwigni zmiany biegów do kolumny kierownicy dało kierowcom i pasażerom więcej miejsca na nogi. W latach 1946-1952 wyprodukowano łącznie 66 904 „Tudorów” w wersjach cywilnych. Ponad 65% wszystkich pojazdów ŠKODA 1101 i 1102 trafiło do klientów zagranicznych. Do 1951 r. lista krajów do których eksportowano model Tudor obejmowała 76 państw. Do najważniejszych rynków należały Polska, Holandia, Belgia i Republika Federalna Niemiec. Samochód eksportowano także do krajów bardziej odległych, takich jak Australia, Brazylia, Indie, RPA i Kanada. Jednocześnie wojska Czechosłowacji również wykorzystywały ten model w wersji o oznaczeniu 1101 VO (vojenský otevřený – pojazd wojskowy z otwartym dachem) i 1101 P (pohotovostní). Także na całym świecie dostarczono ich ponad 4000 sztuk.

Sukces w sportach motorowych: zwycięstwo w klasie w 24-godzinnym wyścigu w Spa w Belgii

ŠKODA 1101/1102 odnotowała również wiele znaczących osiągnięć na torach wyścigowych na całym świecie. Jeden z takich sukcesów miał miejsce 11 lipca 1948 roku. W 24-godzinnym wyścigu w Spa w Belgii trzy Skody Tudor zarejestrowane przez lokalnego importera samochodów Healers odniosły imponujące zwycięstwo w swojej klasie. Nawet ulewne i długotrwałe opady deszczu nie były w stanie spowolnić samochodów, które po 1972 kilometrach wyścigu przejechały linię niemalże razem. Podczas wspólnych pit stopów zawodnicy nie tracili dużo czasu na tankowanie, nie tylko dzięki większemu 55-litrowemu zbiornikowi. Także dzięki wyjątkowo niskiemu zużyciu paliwa wynoszącemu 8,1 litra na 100 km – przy średniej prędkości 82,16 km/h. Ponieważ tylko około połowa uczestników ukończyła wymagający 24-godzinny wyścig, zespół ŠKODA był jedynym, który zrobił to bez żadnych punktów karnych.

Rajdy i wyścigi

W tym samym roku zwycięstwo urugwajskiego architekta Arturo Porro w wyścigu Montevideo-Melo-Montevideo również wzmocniło reputację czeskiej marki w sportach motorowych. Drugie miejsce zajął kierowca fabryczny ŠKODA AUTO Borrat Fabini. Kontynuował on długą serię przedwojennych sukcesów marki ŠKODA POPULAR w swoim „Tudorze”. W Europie zespół fabryczny z zawodnikami: Václavem Bobkiem, Jaroslavem Netušilą, Viktorem Krupičką i Miroslavem Fouskiem zdominował wiele wymagających rajdów. Wśród nich Rajd Polski, Szwajcarski Rajd Interlaken i Austriacki Rajd Alpejski.

SKODA SPORT w 24h Le Mans 1950

We wrześniu 1949 roku specjalna ŠKODA Sport z aluminiowym nadwoziem i skróconym rozstawem osi ostatecznie zastąpiła na torach wyścigowych model Skoda 1101/1102. Samochód ten mógł osiągnąć już prędkość do 140 km/h. W 24-godzinnym wyścigu Le Mans (24-25 czerwca 1950 r.), przez 13 godzin bronił on pierwszego miejsca w swojej klasie. Ostatecznie zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej pomimo awarii. Czterocylindrowy silnik o pojemności 1089 cm3 i mocy 31 kW (42 KM) przy 5200 obr./min pracował na mieszance benzyny, etanolu i acetonu.

SKODA SUPERSPORT

ŠKODA SUPERSPORT z aluminiowym nadwoziem i zdejmowanymi błotnikami stanowiła nowy etap w rozwoju innowacyjnego samochodu sportowego. W 1950 roku produkowano ją w trzech wersjach. Moc silnika wzrosła do 88 kW (120 KM), a jego prędkość maksymalna wynosiła już 170 km/h. Później dodano doładowany układ napędowy o pojemności 1500 cm3, który przyspieszył samochód wyścigowy do 200 km/h. Wiele elementów tych specjalnie skonstruowanych samochodów – takich jak wysokiej jakości mechanizm korbowy silnika, sprzęgło, skrzynia biegów i inne podzespoły – pochodziło bezpośrednio z seryjnej ŠKODY 1101/1102 „Tudor”. Mogły być łatwo modyfikowane do wyścigów, a jednocześnie wykazywały imponującą wytrzymałość nawet w najtrudniejszych warunkach.

Następcy modelu Tudor

Spuściznę udanych „Tudorów” przejęły w 1952 roku „Sedany”, jak nazywano modele ŠKODA 1200/1201, a trzy lata później „Spartaki” (Š 440/445). Kulminacją rozwoju tych pojazdów był popularny duet OCTAVIA i FELICIA. Ich kariera zakończyła się dopiero na krótko przed Bożym Narodzeniem 1971 roku.

Informacja prasowa

Pozostałe wiadomości tutaj

---